Wie het vandaag heeft over Reynaert de vos denkt niet zozeer aan een lepe leugenaar, een onbeschaamde manipulator, of zelfs een moordenaar zonder scrupules. De vos terroriseert zijn omgeving, liegt, bedriegt en moordt.

De vos mag dan een echte rotzak zijn, maar ook koning Nobel is enkel nobel in naam. De leeuw is in dit verhaal geen haar beter dan de vos, misschien zelfs integendeel. Bruun de beer en Tibeert de kater zijn vraatzuchtig, de koningin wordt gedreven door hebzucht en de wolf blijkt op vele punten in hetzelfde bedje ziek als Reynaert zelf.

Ook de andere dieren zijn ten prooi aan kleinmenselijke trekken als lust, jaloezie, gulzigheid, hebzucht, luiheid, ijdelheid en gramschap. Samen faken ze een vredige samenleving.
Het is de kwaliteit van de vos dat hij ieder beest uit zijn omgeving pakt op de zwakste plek.

Het Reynaertverhaal is niets anders dan een ongemakkelijke reflectie van elk van ons…