Een komische thriller van N. Robbins.

Of Septimus Tomb nu werkelijk dood is, doet eigenlijk niets ter zaken; feit is dat advocaat Hamilton Penworthy , een ver familielid van de Tombs, officieel opdracht heeft gekregen het testament voor te lezen aan alle belanghebbenden.
Het vervelende, maar je moet het, beste lezer, maar niet verder vertellen, is dat niemand van de familie Tomb eigenlijk volledig toerekeningsvatbaar kan genoemd worden. Neem n u Licien, de oudste; hij heeft met moeite de lagere school afgekregen, sukkelt daarbij nog met hoge bloeddruk en het cholesterolgehalte in zijn bloed is beduidend te hoog.
Monica is ervan overtuigd dat zij ‘alleszins ‘blauw bloed’ in haar aderen heeft; is ontegensprekelijk ‘hormonaal’ gestoord en daardoor een latend gevaar voor elke vreemde man.
Emily, de jongste, zit, niet tegenstaande haar 30 jaar, nog volop in de puberteit met alle gevolgen vandien.
Dora, een uiterst lieve dame maar met een vervelend laag intelligentiequotiënt, vult haar tijd met het maken van heerlijke giftdrankjes en het begraven van haar slachtoffers onder een bed van bloemen.
Marcus tenslotte, beeldt zich, met zijn 1,98 meter, al jaren in dat hij Julius Caesar is.
Met jongeheer Oliver is het zelfs zo erg gesteld dat men het geraadzaam oordeelde hem in de kelder voor altijd aan de kettingen te leggen.
Verder zal je nog kennis maken met enkele ‘buitenstaanders’; ik zal ze even aan u voorstellen.
Agatha, die al meer dan 40 jaar dienst doet als huishoudster en voortreffelijk koffie zet.
Zuster Anne, die indertijd werd binnengehaald om Marcus te begeleiden en gebeurlijke zieken de eerste zorgen toe te dienen.
Ermenthrude Ash, de lievelingsschrijfster van de oude Septimus, die daarom ook als erfgename werd opgeroepen, en tenslotte Peregrine Potter, haar secretaris.
Met de wetenschap dat Septimus Tomb een zeer vemogend man was, kan iedereen zich wel levendig voorstellen dat na het lezen van het testament, de gevolgen niet te overzien zijn. En zo is het ook; kijkt u zelf maar…