In zijn fabriek ‘BELLO’ maakt John Overduin hondesportartikelen uit gebakken aarde, leer, hout en andere uit de gratie geraakte stoffen. Hij wordt inderdaad geleidelijker door allerlei plastiek producenten uit de markt geconcurreerd: het bankroet steekt zijn zwarte kop al door de schouw.
Goede raad is, in tegenstelling van plastiek, duur …
Toch meent Overduin een oplossing gevonden te hebben: om de loonkosten te drukken wilt hij het ongehuwde personeel stante pede ontslaan.
Hij heeft helaas buiten de waard gerekend, in dit geval ‘Siempie Zemel’, een oud-kroeghouder, die een wondermooie ode schreef aan het huwelijk.

Iedereen die ze gelezen heeft wordt besmet door het trouwvirus, met het gevolg dat er zich een liefdesepidemie verspreidt onder Verduins medewerkers.
Ze willen allemaal trouwen om hun baan niet te verliezen. Drie vrouwen laten zelfs hun oog vallen op dezelfde man …

Enkel de directeur en de ontwerper denken er nog niet aan zich voor het leven te binden, maar met z’n liefdesepidemie weet je nooit.